W

Performance składa się z choreografii i dźwięków tworzonych przez pracowników stoczni, reżyserowanych przez Wollny i Szwajgier. Autorki kompozycji wykorzystują podobieństwa między strukturą dnia pracy i typową budową piosenki. Fragmenty czasu wolnego odznaczają się od części pracy, tak jak zwrotki można oddzielić od refrenów. Czas wolny (zwrotki) jest delikatną formą, przynoszącą ulgę i ginącą w przestrzeni – fragmentami rozmów, grą w ping-ponga, otwieraniem puszek piwa. Refreny (praca) to głośne, nieustępliwe i wypełniające całą halę dźwięki metalowych przedmiotów, lżejszych i ciężkich narzędzi, odgłosy szlifowania i spawania (i towarzyszące im, niemal barokowe, iskry światła). Mężczyźni swoim performance’em nadają pamięci o stoczni wymiar cielesny, w którym to dźwięk jest nośnikiem wspomnień. 

Wollny, która zazwyczaj włącza do swoich kompozycji lokalny kontekst (zarówno architekturę, jak i ludzi), buduje interesujące napięcie między pracą, której efektem jest materialny praktyczny obiekt (na przykład statek), a pracą artystyczną, której owocem jest również dzieło, ale sztuki. W tym wypadku tak praca, jak i czas wolny w artystycznym opracowaniu stają się aktywnościami jednakowo ulegającymi kapitalistycznym regułom.

Obiekt Przedszkole wpisuje się w cykl prac szydełkowych, które artystka intensywnie tworzyła w latach 2005–2007. Już wówczas zainteresowanie zwykłym życiem Wójcik przeniosła na pole produkcji kultury, zwracając uwagę na mechanizmy ekonomii świata sztuki, prekaryjny charakter artystycznej pracy, warunki jej produkcji i dystrybucji. Uwagę artystki przykuły bloki mieszkalne z lat siedemdziesiątych. W powszechnym odbiorze architektura szarych płyt nie powoduje ani zachwytów, ani nostalgii. Z pewnością jedno można jej przyznać – trwa, pokonując między innymi destabilizację rynku nieruchomości. Budynki-robótki, przeniesione do miniaturowej skali, własnoręcznie wydziergane z bawełnianej włóczki zostały umieszczone na kawowych laminowanych stolikach stylizowanych na te z minionej epoki. Tym samym zostały zinstytucjonalizowane do formatu umożliwiającego ruch wystawowy i obecność w muzealnych przestrzeniach.

Obraz Wróblewskiego dotyczy pamięci historycznej i jej modyfikacji w pamięci społecznej. Jego podstawą jest dokumentacja fotograficzna, a więc realistyczny zapis z miejsc, gdzie rozpoczęła się druga wojna światowa i gdzie narodziła się Solidarność. W obliczu redefinicji polityki historycznej artysta ułożył rodzaj mozaiki z symboli gdańskiej drogi do wolności, które niegdyś były wspólnymi wartościami Polaków, między innymi pomnika Obrońców Wybrzeża na Westerplatte, munduru ich dowódcy majora Sucharskiego, bramy Stoczni Gdańskiej im. Lenina – kolebki związku zawodowego „Solidarność” czy niesionego na ramionach strajkujących robotników Lecha Wałęsy, lidera opozycji antykomunistycznej i laureata Nagrody Nobla.

Wróblewski pracą Stocznia i Westerplatte podejmuje próbę badania konstrukcji tożsamości.

Na Archiwum performensów składa się dokumentacja pochodząca z pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy wystąpienia przed publicznością były dla Piotra Wyrzykowskiego zasadniczą formą artystycznej wypowiedzi. Archiwum performensów jest zarówno świadectwem kształtowania się oryginalnej postawy twórczej artysty, jak i – przede wszystkim –  wyrazem konsekwentnych założeń wobec performance’u i pojmowania ciała jako doświadczającego mediów ustanawiających nowe zakresy komunikowania, kumulowania, wzmacniania oraz rozszerzania przestrzennych i czasowych wymiarów jego aktywności. W tych działaniach widoczne są i elementy analizy mediów, i strategie aktywistyczne. Przyświecają im postbiologiczne i biopolityczne koncepcje ciała oraz przekonanie, iż jest ono predestynowane do odegrania szczególnej roli w przestrzeni współczesnej sztuki.

W performance’ach Wyrzykowskiego pojawiają się zintegrowane z ciałem instalacje i urządzenia techniczne, wideoprojekcje, transformacje dźwiękowe, akty samofilmowania, transmisje na monitory i emisje telewizyjne.

Beta Nassau to praca wideo Piotra Wyrzykowskiego, w którym artysta rezygnuje z tradycyjnej opowieści i emocji na rzecz chłodnej obserwacji. W trwającym niemal dziesięć minut nagraniu artysta ukazuje fakturę burty statku wpływającego do portu, rejestrując ją w sposób ciągły, niemal mechaniczny. Obraz ewoluuje powoli, poddany grze światła i ruchu, skupiając uwagę widza na samej materii i czasie. Nassau, stolica Bahamów, od wieków odgrywa kluczową rolę jako port morski. Choć Nassau nie jest tradycyjnie kojarzone jako punkt docelowy dla współczesnych ruchów migracyjnych, jego historia jako miejsca schronienia i tranzytu dla różnych grup – od piratów po lojalistów brytyjskich po amerykańskiej wojnie o niepodległość – świadczy o jego długotrwałej roli w migracyjnych narracjach regionu.

W kontekście pracy Wyrzykowskiego Beta Nassau odnosi się do symboliki portu jako miejsca spotkań, przejść i transformacji, co skłania do refleksji nad współczesnymi kwestiami migracji i tożsamości. Samo słowo „beta” nawiązuje do formatu zapisu wideo jako etapu testowania lub rozwijania nowej technologii. Muzyka: Ziemia Mindel–Würm.

W pracy profetycznie zatytułowanej Przeżyją tylko Ci, którzy to zaplanowali artysta odnosi się do spodziewanej przez wszystkie generacje apokalipsy. Piotr Wyrzykowski podejmuje próby zobrazowania systemowej i przemocowej polityki wobec społeczeństw europejskich, stosując rozbudowane media. Przeniesienie codziennych zdarzeń w podziemia nasuwa same negatywne skojarzenia: od przymusowego ukrycia przed prześladowcami na przykład w czasie drugiej wojny światowej po zniewolenie dzieci i kobiet przez dewiantów czy stręczycieli. Atmosferę grozy potęguje formalna strona filmów: obraz jest czarno-biały, kontrastowy, kadry winietowane jakby pochodziły z archiwalnego zapisu sprzed dekad. Obrazowi towarzyszy ambientowy dźwięk dobywający się jakby z otchłani.

W instalacji tej Wyrzykowski wskazuje, jak dalece system władzy przenika w przestrzeń jednostki, jak determinuje jej działania. Opresyjne są w tym dziele zarówno przymusowy świat do przeżycia, jak i świadomość nieuchronności tego przymusu w obliczu nowych zagrożeń.