W latach osiemdziesiątych XX wieku twórczość Sławomira Witkowskiego oscylowała wokół zagadnień dotykających problemu przemocy i agresji opracowanych w graficznym uproszczeniu. Jego prace z tego okresu można rozpoznać dzięki zastosowaniu twardego konturu, intensywnej kolorystyki i prostej linii złamanej kątami ostrymi. Praca Przesłuchanie jest niezwykle ekspresyjna, a jej ładunek emocjonalny dodatkowo podkreśla tytuł. Odnosi się on do atmosfery społecznej i realiów panujących ówcześnie w Polsce oraz obrazuje moment napięcia pomiędzy społeczeństwem a państwem.
Powstałe wtedy prace Sławomira Witkowskiego wpisują się w nurt sztuki nowej ekspresji, odwołując się do nastrojów w społeczeństwie i na arenie politycznej. Tradycyjny warsztat graficzny traktowano z powagą, niemal każdy etap procesu realizacji odbitki musiał być przemyślany i mniej więcej przewidywalny. Artystyczna rebelia lat osiemdziesiątych również na tym polu przyniosła zmiany, których efektem było odejście od praktyk akademickich wiązanych z tradycyjnym podejściem tak do tematyki, jak i techniki na rzecz nowatorskich rozwiązań, które skutkowały wprowadzeniem koloru i swobodnym traktowaniem tworzywa w warsztacie grafika. Prace Witkowskiego z tego okresu były pokazywane na ogólnopolskich wystawach prezentujących nurt „Nowych dzikich”.