Obraz Wróblewskiego dotyczy pamięci historycznej i jej modyfikacji w pamięci społecznej. Jego podstawą jest dokumentacja fotograficzna, a więc realistyczny zapis z miejsc, gdzie rozpoczęła się druga wojna światowa i gdzie narodziła się Solidarność. W obliczu redefinicji polityki historycznej artysta ułożył rodzaj mozaiki z symboli gdańskiej drogi do wolności, które niegdyś były wspólnymi wartościami Polaków, między innymi pomnika Obrońców Wybrzeża na Westerplatte, munduru ich dowódcy majora Sucharskiego, bramy Stoczni Gdańskiej im. Lenina – kolebki związku zawodowego „Solidarność” czy niesionego na ramionach strajkujących robotników Lecha Wałęsy, lidera opozycji antykomunistycznej i laureata Nagrody Nobla.
Wróblewski pracą Stocznia i Westerplatte podejmuje próbę badania konstrukcji tożsamości.