NOWE MUZEUM SZTUKI NEW ART MUSEUM
EN PL
szukaj search

Duet artystyczny Witkowskich tworzy projekty w równym stopniu inspirowane codziennością rodzinną, jak i życiem społecznym. W latach 2005–2006 para zainteresowała się symbolicznym wymiarem architektury – w efekcie powstały trzy prace wideo pod tytułem Przeszłość, Pierwszy, jedyny, najlepszy oraz Remote Viewer. Wszystkie odnoszą się do indywidualności przestrzeni miejskich.

Pierwszy, jedyny, najlepszy Witkowskich to film, który prezentuje zaniedbany park w Chorzowie. Materiał wideo przeplatany jest archiwalnymi zdjęciami z publikacji dokumentującej chorzowski park w czasie jego świetności w latach sześćdziesiątych. Utrzymana w beznamiętnym i monotonnym tonie narracja opisuje krajobraz znany z przeszłości, który z pewną dozą humoru i dystansu kontrastuje ze współczesnym obrazem zarejestrowanym przez kamerę.

  • Typ obiektu:
    wideo
  • Rok powstania:
    2006
  • Czas trwania:
    18 min 10 s
  • Numer inw.:
    MNG/NOMUS/26/D/2
  • Własność:
    Depozyt Gminy Miasta Gdańska w ramach Gdańskiej Kolekcji Sztuki Współczesnej
Ania Witkowska i Adam Witkowski, Pierwszy, jedyny, najlepszy, 2006. Depozyt Gminy Miasta Gdańska w ramach Gdańskiej Kolekcji Sztuki Współczesnej, fot. © Archiwum MNG
fot. © Archiwum MNG
  • Typ obiektu:
    wideo
  • Rok powstania:
    2006
  • Czas trwania:
    18 min 10 s
  • Numer inw.:
    MNG/NOMUS/26/D/2
  • Własność:
    Depozyt Gminy Miasta Gdańska w ramach Gdańskiej Kolekcji Sztuki Współczesnej

Duet artystyczny Witkowskich tworzy projekty w równym stopniu inspirowane codziennością rodzinną, jak i życiem społecznym. W latach 2005–2006 para zainteresowała się symbolicznym wymiarem architektury – w efekcie powstały trzy prace wideo pod tytułem Przeszłość, Pierwszy, jedyny, najlepszy oraz Remote Viewer. Wszystkie odnoszą się do indywidualności przestrzeni miejskich.

Pierwszy, jedyny, najlepszy Witkowskich to film, który prezentuje zaniedbany park w Chorzowie. Materiał wideo przeplatany jest archiwalnymi zdjęciami z publikacji dokumentującej chorzowski park w czasie jego świetności w latach sześćdziesiątych. Utrzymana w beznamiętnym i monotonnym tonie narracja opisuje krajobraz znany z przeszłości, który z pewną dozą humoru i dystansu kontrastuje ze współczesnym obrazem zarejestrowanym przez kamerę.

Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.
Twoje dane są przetwarzane zgodnie z naszą polityką prywatności.