Praca ma formę książki artystycznej, składającej się z różnej wielkości monochromatycznych kolaży, abstrakcyjnych obrazów przypominających morskie fale oraz sześciu esejów literackich napisanych przez Katarzynę Czeczot, Agnieszkę Pinderę, Jonasa Nobla, Stanisława Rukszę, Agnieszkę Taborską i Bartka Zdunka.
Tytuł pracy opiera się na sprzeczności – ostatecznego kresu, końca i zarazem wiecznej powtarzalności losu. Deadline – we współczesnym języku korporacyjnym – to nieprzekraczalny termin wykonania projektu, a niegdyś, w obozach jenieckich podczas amerykańskiej wojny domowej, oznaczał dosłownie granicę śmierci, która czekała po przekroczeniu wyznaczonego obszaru obozu. Morze uosabia tę sprzeczność bądź inaczej paradoksalną logikę – nieskończoność horyzontu, a zarazem kres, ryzyko śmierci, zaginięcia w bezmiarze wody. O nieuchronnych splotach wody i umierania piszą w swoich esejach między innymi Stanisław Ruksza i Katarzyna Czeczot. Czeczot dodaje jeszcze do tego związku śpiew między innymi mitycznych syren, sopranistki z filmu Felliniego czy autorki podwodnej opery – Juliany Snapper. Praca Orzechowskiej w zamierzeniu ma ulegać nieustannym zmianom, a koniec dzieła wyznaczony będzie przez śmierć artystki.