Piec Orbaczewskiej emituje, dzięki instalacji grzewczej, odczuwalne ciepło. Ciepło, w sposób oczywisty kojarzące się z tym urządzeniem, pozostaje w opozycji do tego, co przedstawiają widziane z bliska dekoracje. Z pewnością mamy tu odniesienia do „domostwa” i „ogniska domowego”, które zazwyczaj przywodzi na myśl bezpieczeństwo, wspólne przebywanie, dbałość o rodzinę, jednak zbliżywszy się, widzimy, że obiekt ten stawia wyzwanie kulturowo umocowanemu ideałowi. Prace Anny Orbaczewskiej, w tym opisywany tu obiekt, można uznać za dyskusję artystki z tradycyjnymi motywami i formami sztuki lub rzemiosła, które utwierdzały stereotypowe wyobrażenia, a wręcz formaty związków kobiety i mężczyzny, małżeństwa i rodzicielstwa. Oparte na silnym kontraście pomiędzy tym, co jest nośnikiem tradycji, a tym, co stawia jej wyzwanie, stają się głosem kulturowej zmiany.
