M

Balkony to zapis performance’u, który artystka wykonała na fasadach wielorodzinnych budynków mieszkalnych w różnych dzielnicach Gdańska. Z miejscami tymi łączą artystkę osobiste relacje, wyznaczają one jej tożsamość i wyzwalają silne emocje. Gest Martin, ryzykowanie życiem to jakby ukrycie się przed rodziną, która pozostała za przymkniętymi drzwiami, forma ostatecznego rozwiązania. Artystka jest jak spadający Ikar, który na obrazie przypisywanym Pieterowi Brueghlowi ginie niezauważony w zamęcie codzienności.

Film Z wysoka widok jest piękniejszy to zapis zrealizowanego w czasie rzeczywistym performance’u artystki. Martin balansuje na granicy życia i śmierci, poddaje widza torturze lęku o nią, odwołuje się do stanu granicznego. Zmusza do opowiedzenia się za lub przeciw, szuka sensu własnego istnienia. Praca powstała w czasie rozważań Martin nad kwestiami teorii bytu, artystka odrzuca wzorzec porządku świata oparty na zorganizowanym systemie, na przykład religijnym, jako nieaktualny i pusty na rzecz wypracowania własnego światopoglądu bliższego współodczuwaniu natury i jej prawideł, podważa prymat człowieka i sprawdza, jak dalece jest sprawczynią swojego losu.

Rysunki Pawła „Paulusa” Mazura są charakterystyczne dzięki mocnej i wyraźnej kresce, modelowaniu światłocieniem oraz dominującym przedstawieniom figuratywnym. Bohaterów „Paulusa” wyróżnia deformacja, szczególnie twarzy, która uwypukla emocjonalność, groteskowość i absurd.

           Seria komiksów Pure Sure Mazura ukazywała się w latach 1989–1990, czyli w okresie transformacji ustrojowej, której pokłosiem było wykształcenie znamiennych narzędzi ekspresji oraz obrazowanego nastroju absurdu i dystansu. „Paulus”, obserwując i analizując zachodzące wówczas zmiany społeczno-polityczne, tworzy surrealistyczny magazyn komiksowy, posługując się deformacją i symboliką. Ówczesna atmosfera społeczno-polityczna oraz siermiężna codzienność inspirowały Pawła Mazura, który nie godził się na bycie „pod butem sowieckim” i niemożność prowadzenia normalnego życia. Jego zaangażowanie polityczne wyrażone w twórczości zarówno graficznej, jak i poetyckiej, muzycznej i happenerskiej, indywidualnej i w Formacji Totartu jest komentarzem, często przewrotnym, do komunistycznej rzeczywistości.

Archiwum Pawła „Paulusa” Mazura składa się z unikatowych obiektów performerskich artystycznej grupy Tranzytoryjna Formacja Totart. Członkowie Totartu byli w posiadaniu dwóch oryginalnych mundurów angielskiego pogotowia ratunkowego, z których do dziś przetrwał jeden. W trakcie akcji wielokrotnie przebierali się w nie zarówno Paweł „Paulus” Mazur, jak i Zbigniew Sajnóg, Paweł „Konjo” Konnak czy Artur „Kudłaty” Kozdrowski. Akcje grupy miały zazwyczaj charakter wspólnotowy, czego świadectwem są między innymi sztrajfy, czyli malowane tkaniny, które członkowie Totartu przygotowywali kolektywnie, często tworząc je spontanicznie w trakcie wystąpień publicznych.

Archiwum Pawła „Paulusa” Mazura składa się z unikatowych obiektów performerskich artystycznej grupy Tranzytoryjna Formacja Totart. Członkowie Totartu byli w posiadaniu dwóch oryginalnych mundurów angielskiego pogotowia ratunkowego, z których do dziś przetrwał jeden. W trakcie akcji wielokrotnie przebierali się w nie zarówno Paweł „Paulus” Mazur, jak i Zbigniew Sajnóg, Paweł „Konjo” Konnak czy Artur „Kudłaty” Kozdrowski. Akcje grupy miały zazwyczaj charakter wspólnotowy, czego świadectwem są między innymi sztrajfy, czyli malowane tkaniny, które członkowie Totartu przygotowywali kolektywnie, często tworząc je spontanicznie w trakcie wystąpień publicznych.

Praca „Hasun” Macieja Moskwy (laureata konkursu „Zdjęcie Roku” w ramach Grand Press Photo 2015) przedstawia 12-letniego uchodźcę z Kobane patrzącego na widza zza ogrodzenia obozu w Turcji, wskazując na niezwykle aktualny w dobie trwających kryzysów humanitarnych i uchodźczych problem ograniczenia i osaczenia.