Źródłem pracy Poduszka do pływania we śnie jest lęk przed pływaniem wynikający ze wspomnień z dzieciństwa, kiedy to artystce zdarzyło się topić. Wyzwolony przez to doświadczenie strach stał się źródłem fascynacji. Zapamiętany w młodości moment krytyczny w rozpoznaniu własnych ograniczeń czy inaczej – wyzwolony stan psychofizyczny stał się barierą, której autorka pracy nie może pokonać. Aby oswoić uraz przed wodą, przenosi dawne wspomnienie w obszar sztuki i próbuje pokonać swoje zahamowania. Dokonuje przewrotnego zabiegu: to nie ona ubiega się o kartę pływacką, lecz we śnie jako nauczycielka ocenia umiejętności innych i przyznaje potwierdzającą je licencję. Magda Bielesz rzeczywiste doświadczenia przenosi do świata fikcji, który przesuwa barierę lęku i pozwala na swobodne konstruowanie czy zamianę ról, możliwą jedynie w obszarze własnych projekcji. Tym samym osiąga cel, redukuje strach do poziomu, na którym własne ograniczenia zostają oswojone i stają się poprzez sztukę mniej destrukcyjne. Bojaźń przed pływaniem zastępuje podjęta przez artystkę gra, która – choć dotyczy sfery marzeń – ma swoją moc oddziaływania na rzeczywistość.
