Praca w warstwie narracyjnej jest inspirowana literackimi postaciami kobiet o tym samym imieniu, będącymi ukochanymi głównych bohaterów kanonicznych powieści XX wieku: Gretchen z Fausta Goethego, Margaritą z Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa oraz francuską królową Małgorzatą de Valois, znaną jako Margot z powieści Dumasa. Wszystkie te bohaterki są zgubione przez nieszczęśliwą miłość. Są piękne i budzą pożądanie, ale jednocześnie też przerażenie w swym dążeniu do zemsty na mężczyznach za zdradzę i oszustwo. Pojawiająca się w pracy Bogny Burskiej krew łączy je i symbolizuje ich naznaczenie, przekleństwo determinujące ich los. Jest to też nawiązanie do krwi jako katolickiego symbolu religijnego zarezerwowanego dla mężczyzn. Krwi Baranka, boskiego Syna złożonego w ofierze za grzechy ludzi. Praca może być więc interpretowana w perspektywie feministycznej, gdzie krew jest archetypicznym symbolem odnowy i odkupienia. Artystka dzięki zastosowaniu precyzyjnych zabiegów estetycznych wybija widzów z komfortu osoby oglądającej na rzecz napięcia osoby uczestniczącej.
